Więzień Labiryntu

Cześć kochani! Dzisiaj kolejna recenzja, kolejna książka i na pewno nie jest to dla was jakaś nowość. Jeśli jej nie czytaliście to pewnie gdzieś obiło się wam o uszy coś o adaptacji, czy coś podobnego :)

Chodzi mi tutaj o "Więźnia Labiryntu", autorstwa Jamesa Dashnera. Jest to książka, którą niestety przeczytałam po obejrzeniu filmu. Przyznam się szczerze i dzisiaj się z tego śmieję, że nie miałam pojęcia iż taka lektura w ogóle istnieje! :D
Jest to bestseller typu science-fiction, w którym nie brakuje żadnych emocji. Posiada wszystko co powinna mieć dobra książka, czyli tajemnicę, przygodę, dreszczyk grozy jak i odrobinę miłości! Historia opowiada o młodym chłopaku, który w tajemniczy mu sposób trafia w dziwne miejsce. Duża przestrzeń otoczona wokół wielkim murem oraz zgraja dzieciaków gapiących się na nowego towarzysza z zaciekawieniem. Nie wie nic oprócz własnego imienia. Kim tak naprawdę jest, skąd się wziął, czy w ogóle ma jakąś rodzinę?...pustka. Jakby ktoś wymazał mu ściereczką wszystkie ważne informacje. Z upływającym czasem zapoznaje się ze swoimi obowiązkami, czy też kolegami, z którymi musi niestety współpracować mimo niezbyt dobrych kontaktów. Jest kilka rzeczy, którymi bardzo się interesuje: Labirynt, Bóldożercy i Zwiadowcy, którzy codziennie znikają w ciemnych zakamarkach ich własnego więzienia, by zbadać czy da się kiedykolwiek z niego wyjść. Następnego dnia po Thomasie przybywa kolejny Njubi co jest bardzo dziwnym oraz podejrzanym zjawiskiem. Jest to pierwsza i ostatnia dziewczyna w ich Strefie, czyli  Teresa. Od tamtej pory życie chłopców...oraz młodej kobiety wywraca się do góry nogami. Wiedzą, że nic już nie będzie takie samo. Zdają sobie sprawę iż grozi im niebezpieczeństwo, a ostatnio przybyła dwójka ma ze sobą coś wspólnego.

"Więzień Labiryntu" dołącza do mojego numer 1 na liście ulubionych książek. Na akcję nie trzeba czekać, ponieważ pojawia się od razu co dla mnie jest wielkim plusem. Powiem szczerze, że żyjąc w zwykłym świecie bez Labiryntu, dostrzegłam między mną, a Thomasem duże podobieństwo, czyli nieśmiałość, zagubienie wśród rówieśników. Książka ta ma dość duży, lecz mocno ukryty przekaz w sobie. Każdy dostrzega go w nieco inny sposób, lecz mam nadzieję, że nie zauważycie w niej jedynie wielkiego labiryntu, zgraję nastolatków oraz potwory czające się za zakrętami :) Czytając dzieło Jamesa możemy być w stu procentach pewni, że zakochamy się w niej bez umiaru oraz nie będziemy mogli się doczekać co stanie się na kolejnej stronie.
Moja ocena: 10/10

___
Teraz tylko muszę poczekać na przywóz drugiej części do biblioteki miejskiej, czytam i jadę na film ze względu na mojego Dylana! :)
A wam podobał się "Więzień Labiryntu"? A może dopiero skusicie się na niego?