Dzień 12 - Love Rosie

Dziś kolejna recenzja!
Powiem szczerze, że książka którą wam teraz pokażę nie jest żadną nowością. Zapewne każdy o niej słyszał, ponieważ ekranizacja była naprawdę bardzo mocno nagłaśniana.

Chodzi mi o lekturę autorstwa Cecelii Ahern pt. "Love, Rosie". Najbardziej zdziwiła mnie forma jej pisania, ponieważ cała treść pokazana jest jako listy, e-maile czy sms-y dwójki najlepszych przyjaciół już od najmłodszych lat. Nie spodobało mi się to, no ale starałam się nie zwracać na to większej uwagi. Głównych bohaterów poznajemy w momencie kiedy to siedzą w szkolnej ławce oraz podsyłają sobie liściki w tajemnicy przed rówieśnikami i nauczycielką. Lata mijają i wreszcie nadchodzi okres nastoletni, a następnie wczesna dorosłość. Życie Rosie komplikuje się kiedy to zachodzi przez przypadek w ciążę, z kolegą, którego nienawidzi, natomiast Alex musi wyjechać do Ameryki ze świadomością, że już nigdy może nie spotkać swojej ukochanej przyjaciółki. Pozostaje im jedynie pisanie pojedynczych wiadomości, które niestety powoli oddalają ich od siebie. Córka Rosie powoli dorasta bez ojca, natomiast Alex bierze ślub z poznaną za granicą kobietą. Samotna matka nie potrafi pogodzić się ze świadomością, że mogła jedynie patrzeć jak tamta dwójka się kocha. Sama miała faceta, lecz zdaniem Alexa w żaden sposób nie zasługiwał na jej uwagę. Czas nadal mija strasznie szybko, pojawiają się nowe problemy po każdej ze stron. Pewnego dnia mężczyzna proponuje jej przeprowadzkę wraz z córką do USA, gdzie mogliby razem zamieszkać. I właśnie w tym momencie rzuciłam tę książkę głęboko w kąt ze zdenerwowania. Rosie na początku była bardzo miłą postacią, która w pewien sposób pogubiła się życiu. Za wszelką cenę pragnęła odzyskać przyjaciela, jednak kiedy było to możliwe całkowicie rezygnowała uważając iż jest do niczego itp. Raczej każdy człowiek chciałby zbliżać się, a nie oddalać od przyjaciela, więc kompletnie nie rozumiem zachowania tej bohaterki. Ciągłe niezdecydowanie, rezygnacja okropnie irytuje mnie w takich książkach. Na początku cieszyłam się, że mogę ją wreszcie przeczytać, lecz specyficzna forma pisania, dość nudna fabuła oraz okropna bohaterka sprawiły, że nigdy do niej nie wrócę.
Moja ocena: 4,5/10

A jakie jest wasze zdanie na jej temat?