Zwiadowcy - Płonący most

Zapraszam na recenzję drugiej części z serii "Zwiadowcy"! Jeżeli jeszcze nie widzieliście mojej opinii na temat "Ruin Gorlanu" zapraszam TUTAJ!

Oczywiście cały czas akcja książki dzieje się wokół dzielnego, młodego zwiadowcy - Willa, który niejednokrotnie pokazał siłę jaka drzemie w jego drobnym ciele. Niestety pewnego dnia podczas niefortunnego pojedynku, chłopaka ogarnął całkowity strach, co przyczyniło się narażenia życia. Za tym również ciągnęły się wyrzuty sumienia iż nie zastosował się do rad nauczyciela, które od tak dawna były mu wpajane do głowy. Halt za wszelką cenę usiłował odciągnąć nastolatka od złych myśli, dlatego też powierzył mu zadanie polegające na tym, by wraz z Horacy'm oraz zwiadowcą Gilanem udał się do Celtii, gdzie ma nakłonić władcę krainy do walki z okrutnym Morgarathem. Niestety trójka podróżników nie znajduje nic innego oprócz opustoszałych miast, wiosek oraz bandytów okradających rzeczy pozostawione tam przez mieszkańców. Nasi bohaterowie po drodze spotykają zaniedbaną dziewczynę, która opowiada im przerażającą historię jaką przeżyła w ciągu ostatnich tygodni. Jak się okazuje ludność została uprowadzona lub zamordowana przez straszliwą grupę wargali, którzy służą Morgarathemu za armię. Will nie czekając na rozwój jeszcze większego niebezpieczeństwa, wyrusza na wybadanie terenu, gdzie po drodze dowiaduje się, że porwani górnicy pracują przy budowie mostu, który bez trudu może posłużyć wojskom przeciwnika na bezproblemowe przedostanie się na tereny królestwa. Jedyne co pozostaje to spalić most oraz powiadomić władców o zbliżającej się nieubłaganie wojnie. Niestety podczas udanej zresztą próbie, Will oraz odnaleziona dziewczyna zostają uwięzieni przez Skandian. Do wojny chcąc czy nie chcąc niestety dochodzi...Jednak kto zwycięży? I czy Haltowi uda się odbić ukochanego ucznia z rąk nieznajomych, zanim ci przeniosą go do swojej krainy skutej lodem?

Moja ocena: 10/10

Tej części w zupełności mogę dać maksimum! Jeszcze więcej akcji, wreszcie porządna wojna, której nie mogłam się wprost doczekać! Bardzo się cieszę, że autor opisał to dość zwięźle, ale w porządny sposób. Zazwyczaj w lekturach takiego typu wojny rozpisywane aż do znudzenia, tutaj w żaden sposób u mnie nie przekroczyło tej granicy, więc szacuneczek dla pana Flanagana! Oczywiście muszę powiedzieć, że nie zabrakło emocji - raz tych dobrych, raz złych. Końcówka książki złamała mi serduszko, gdy Halt za wszelką cenę ścigał Skandian ze swoim uczniem...powiem szczerze, że aż łezka mi się zakręciła w oku! Cudowne zakończenie "Płonącego mostu".